Dr. Remzi Tosun..

09.Haziran.2009 gecesi şiddetli mide bölgesi ağrısı, bayılma sonucu hastaneye gittim. Aslında bu mide ağrısı türünden şikayetlerim hep vardı. Ama insan hastalık konduramıyor ya kendine işte bizde mide dedik durduk. Olayın olduğu cumartesi gecesi uyutmadı o ağrı beni. İlaç felan derken sabaha karşı uyumuşum. Pazar günü bahçe komple makinayla çapalandı. Çabuk yoruluyordum ama bunu geceden kalma uyksusuzluğa bağlıyordum. Pazar gecesi uyumuşum ağrı felan yok sabah işe gittim tüm gün çalıştım hatta gece 21.00 gibi eve geldim. Aklımca hafif bir şeyler yiyip yatayım dedim. Yediğimde bir dilim kepekli ekmek ile bir kaç dilim karpuz. İş te ne olduysa ondan sonra oldu mide bölgemdeki ağrılarım şiddetlendi. Evde dolanıp duruyorum. Gece 02.00 gibi tuvalet hissi ile gittiğim tuvalette hanım yerde bulmuş. En güzelide yerde yatarken uyandırmış napıyosun burda demiş uyuyorum demişim:) Ağzım dilim dolanıyor atraf puslu bir halde ambulans çağırdık. Tam 14 sene ambulans doktoru olarak çalıştım kalp krizi gibi zamanın çok önemli hastalarda ben doktorum sedye taşımam diyemedim. Hatta bir seferinde vakit kaybetmemek için malzemelerle birlikte taşıyıcı arkadaşı olay yerinde bırakıp hastayı hastaneye götürdük. Ama bizim kısmetimize düşen doktora helal olsun ben doktorum sedye taşımam dedi alt komşuyu uyandırdık vs. Laf aramızda onunla ilgili resmi başvurular tarafımdan ayrıca yapılacak. Hastaneye girdik bir şenlikte orada başladı. Çömezin biri hemen sonda taktı bağırış feyat felan derken hala her küçük su dökmeye gidince onu hatırlıyorum. Bu hıyar ağası ultrasonda da sabrımı taşırdı düşünün şok sınırındayım ama elini felan tutup saydım sövdüm. Şu göğsüm darbeye dayanıklı olacak şekilde iyileştiğinde ilk işim onu bulacam:)) Diyeceksiniz hepmi kötü gitti tabiki değil işte olayın kahramanı tam o sırada ortaya çıktı. Başımda birileri dolanıp duruyor konuşuyorlar yapılacaklar konusunda kararsızlar belliki. Ama baktım bir tanesi benim öğrencilik yıllarımdaki kankalarımdan Celalin abisi OP.DR. REMZİ TOSUN bu adam o zamanlar bir öğrenciyiz çulsuz zamanlarımız bu Dr olmuş sağında solunda dolanıp dururduk. Dedim abi beni hatırladınmı biraz kaşındı ben yardımcı oldum bakın işte dedi bela geliyorum demez. Dediki arkadaş kalbinde delik var kalb ile dışını kaplayan zar arasına kanama oluyor. Bu kanama durmazsa kalb bu zardan kese içinde sıkışacak kalacak. Diğer taraftan kalp krizide geçiriyorsun bu halde açarsak durum dahada zorlaşacak işte felan falan derken abi dedim sen aç, niye dersen tüh keşke açsaydık kurtarırdık diyeceğine açtık napalım olmadı dersin dedim. Bu arada unutmadan belirteyim hastane konseyi benim için inop (ameliyat edilemez, masada kalır anlamında) kararı vermiş. Bu karara rağmen hemen kağıtlar imzalandı beni bir sedyeye aldılar neremde kıl varsa oralarını tıraşladılar sonrasını hatırlamıyorum. İşte böyle kritik anlarda önemli radikal kararlar alabilmek herkesin harcı değildir. Şunu da belirtmek gerekir ki; bahsettiğim hekim konseyin kararına ve %1 yaşama şansım olmasına rağmen beni ameliyata alıp hayatımı kurtardı. Ameliyatta ölse idim konseyin bu kararına rağmen beni ameliyat eden bu kişi bayağı hukuksal sorunlar yaşardı. Burada bir insanın hayatı söz konusu ayrıca yaptığınız ameliyatlardaki başarı oranınız da sizin kariyeriniz için çok önemlidir. O nedenle çok az kişi başaramayacağı bir işe girmek ister. Saydığım tüm bu  nedenlerle hayatımı bu adama borçluyum. Çünkü biliyorumki bu ülkede 50-100 cerrah seçin bunlar içinden sadece o böyle bir riske girerdi. Gözümü açtığımda yoğun bakımdayım her yerimi delmişler oralara buralara hortum sokmuşlar. Hımm dedim yırtmışız burası dünyaya benziyor:) Ama kıpırdasam her yerim ağrıyor. Kalça etlerim sanki çürümüş ama diyorum yav kac gün oldukı böyleyım felan derken çarşafımı değiştiren görevlilere hüngür hüngür ağlayıp inleyerek yalvarıyorum ama sonuçta bu hal üç gün sürdü. Bu üç günlük yoğun bakım hayatım kadar kendimi hiç aciz ve çaresiz hissetmedim.

Sonrası cuma akşamı servise alındım hastanede hasta asansorunu kullanan bir görevlide vardıkı bu adam olmasa hastaların ziyaretcilerden sıra gelip asansor bulmaları mumkun olmuyormus. Bu gün evdeyim çok şükür. Bu yaşadığım olay süresince en fazla kızıma üzüldüm. Olayın farkında değil ama çok durgunlaşmış. Bundan sonrasında benim için sadece o var.